Zakelijk

Hoe zou ik anders met lasergraveren in aanraking zijn gekomen?

Hoe zou ik anders met lasergraveren in aanraking zijn gekomen?

brm

Ooit zat ik op de kunstacademie, in wat al wel weer een heel leven geleden lijkt. In mijn tienerjaren nog zelfs kwam ik erop, ik was denk ik de jongste van de klas. Geen idee waarom ik er toegelaten werd, ik denk dat ze dachten dat ze me nog konden vormen. In plaats daarvan ging ik rebelleren, was ik het niet eens met het subjectieve beleid dat er gevoerd werd, de beoordelingen die ik niet constructief vond en het onderwijs dat we er kregen dat ik echt maar matig vond, ik had echt meer uitdaging nodig – of misschien had ik het wel nodig mee te lopen met een kunstenaar die ik waardeerde, van wie ik het gevoel had nog iets te kunnen leren. Het is wel grappig dat ik nu in mijn dertiger jaren op zo’n manier aan het werk ben gekomen want in feite werk ik in een soort van gilde, feitelijk gezien. Ik zit hier in een kunstenaarscolonne waar ik allerhande dingen leer, zoals lasergraveren. Dit is een kunde die ik me anders nooit eigen had kunnen maken, of althans zou ik niet zo snel aan het lasergraveren zijn gegaan denk ik, hoe kom je daar nou op een andere manier mee in aanraking? Hier zitten we met allerlei kunstenaars in een soort vrijplaats, want een atelier zou ik het niet kunnen noemen, het is veel meer dan dat. We zitten hier op een groot weiland waar iedereen een caravan heeft staan, het is een project voor een jaar dat we aangegaan zijn en we pogen zoveel mogelijk van elkaar te leren – vandaar dus ook het lasergraveren waar ik anders echt niet mee in aanraking zou zijn gekomen – en dus zitten we hier ook allemaal intern. Dat komt de kruisbestuiving overigens alleen maar ten goede!